Rozdział 1

Rozdział 1

Jest 2 września 2012 roku. Następnego dnia zaczyna się rok szkolny. Już w szkole średniej.

Chciałabym, żeby coś ciekawego się wydarzyło.

Może jakaś pierwsza miłość? Albo coś podobnego?

W gimnazjum większość moich koleżanek miało już swoje pierwsze związki. Niektóre przetrwały do dnia dzisiejszego. Ja niestety nie miałam. Czasami myślę sobie, że może dlatego nikogo nie mam, bo wszyscy myślą, że przez cały mój wolny czas tylko się uczę albo piszę programy. Ale przecież jeżeli mam czas na spotykanie się z koleżankami to pewnie dla chłopaka też bym go miała.

a MOŻE TERAZ TO SIĘ ZMIENI I MOŻE SOBIE KOGOŚ ZNAJDĘ? fAJNIE BY BYŁO.

***

"O nie" - pomyślałam gdy w poniedziałek 3 września po obudzeniu się sprawdziłam godzinę na swoim telefonie komórkowym. Była 8:50, a o 10 miałam rozpoczęcie roku w szkole. Jak to się stało, że wczoraj nie nastawiłam sobie budzika. Chyba musiałam zapomnieć, to przez to myślenie o tym jak to będzie w nadchodzącym roku szkolnym.

Ale nie miałam dużo czasu na denerwowanie się.

Wstałam z łóżka i poszłam do łazienki gdzie wykonałam podstawowe czynności. Gdy byłam już gotowa poszłam do kuchni na śniadanie.

- Cześć - przywitała się ze mną mama gdy mnie zobaczyła.

- Cześć - odpowiedziałam.

Usiadłam do stołu i zaczęłam jeść przygotowane śniadanie.

- Jak tam przed nowym rokiem szkolnym? - spytała mnie mama.

- Myślę, że może być fajnie - odpowiedziałam. Już samo to jest fajne, że dostałam się tam gdzie chciałam.

- Mówiłam, że się tam dostaniesz - powiedziała mama.

Przez następne minuty jadłam śniadanie i rozmawiałam z mamą.

Gdy była 9:30 zaczęłam zbierać się do wyjścia.

- Ja już będę szła do szkoły - powiedziałam.

- Tak szybko? - spytała mama.

- Wcale nie tak szybko. Rozpoczęcie roku mam za pół godziny.

- No to do zobaczenia po szkole i życzę miłego dnia.

- Dziękuję - odpowiedziałam.

Pożegnałam się z mamą i wyszłam z mieszkania.

***

Pół godziny później stałam przed szkołą. Było to technikum z dwoma albo trzema kierunkami. Wśród nich był ten, który mnie interesował.

Od jakiegoś czasu LUBIŁAM informatykĘ, więc chciałam moją przyszłość związać z komputerami. Pomyślałam sobie, że po gimnazjum pójdę do technikum informatycznego. Gdy miałam iść do jednego okazało się, że nie mają tam miejsc. Miałam już iść do liceum na zwykły mat-inf, ale dowiedziałam się, że jest jeszcze drugie technikum informatyczne. Złożyłam tam podanie i okazało się, że miejsca są i zostałam przyjęta.

Weszłam do środka i wyjęłam z torebki swoją komórkę, żeby sprawdzić godzinę. Była 9:58. Zdążyłam. teraz musiałam się jakoś dowiedzieć gdzie to całe rozpoczęcie miało być. Niestety nie sprawdziłam tego na stronie internetowej szkoły.

Nagle drzwi wejściowe się otworzyły i do środka ktoś wszedł. Odwróciłam się w tamtą stronę i zobaczyłam przed sobą jakiegoś chłopaka. Przyjrzałam mu się. "Przystojny - pomyślałam - Pewnie wszystkie dziewczyny się w nim zakochają i pewnie nie będzie wiedział którą wybrać". Gdy mu się dłużej przyjrzałam stwierdziłam, że mi też by mógł się spodobać. Wysoki, szczupły i na dodatek ciemne włosy. "Nawet w moim typie" - przeszło mi przez myśl. Myślałabym pewnie tak jeszcze gdyby w pewnym momencie nie odezwała się druga połowa moich myśli: "Nie myśl sobie niewiadomo czego, dopiero kilka minut w tej szkole jesteś".

- Nie spóźniłem się? - spytał po chwili. Pewnie gdyby się nie odezwał dalej bym tak stała i patrzyła na niego, a myśli w mojej głowie jeszcze bardziej by mi się pomieszały.

- Nie spóźniłeś się - odpowiedziałam na jego pytanie - Jak przed chwilą sprawdzałam godzinę to była 9:58. A teraz miałam szukać jakichś informacji na temat gdzie ma być to całe rozpoczęcie.

Tak jak mówiłam zaczęłam poszukiwania.

- No i nie znalazłam - powiedziałam. Przecież takie informacje powinny gdzieś być.

- Ja też nie znalazłem - powiedział tamten chłopak. - Może gdzieindziej jest. Ale ja na to rozpoczęcie chyba nie idę, bo już się nie opłaca, bo i tak jesteśmy spóźnieni.

- A ja wolałabym pójść, bo to mój pierwszy rok w tej szkole i dobrze by było, gdybym jednak tam poszła.

Chłopak wyciągnął z kieszeni swój telefon.

- Jest już 10:01 i to się pewnie zaczęło - powiedział i schował telefon do kieszeni.

- Myślisz, że zaczęło się równo o 10?

- A myślisz, że tylko na nas tam czekają?

- No dobrze - odezwałam się w końcu. Chyba już przekonywać go do pójścia tam nie będę. Sama też nie chciałam tam iść, bo nie lubiłam przychodzić spóźniona na cokolwiek. - to w takim razie chodźmy sprawdzić listę pierwszorocznych - rzuciłam propozycję. - Jestem ciekawa z kim będę w klasie.

Chłopakowi chyba się spodobała ta propozycja, bo po chwili szukaliśmy już listy. Długo nie musieliśmy szukać, bo znaleźliśmy ją na pierwszym piętrze przy gabinecie dyrektora.

Pierwsza do listy podeszłam ja. Znalazłam tam dwie pierwsze klasy technikum kierunek informatyczny.

Zaczęłam czytać jedną z nich.

"...Michał Malinowski..."

Zdziwiło mnie trochę, że wybrał technikum informatyczne. Jeszcze rok temu uważał, że informatycy myślą tylko kodem 01 i że on nigdy takim nie zostanie. A teraz staje się jednym z nich.

Przeglądałam listę dalej aż znalazłam tam swoje imię i nazwisko.

"...Angelika Solska".

Nie myślałam już później o tym, że Malinowski będzie ze mną w klasie. Zadowolona z tego, że dostałam się tam gdzie chciałam odeszłam od listy. Chwilę później ten chłopak ją czytał. Gdy skończył też po jej przeczytaniu był zadowolony.

- Podoba mi się ta lista - powiedział kiedy odeszliśmy. - A tobie?

- Mi nie za bardzo - odpowiedziałam na jego pytanie.

- A dlaczego? chciał wiedzieć.

- Bo ze mną będzie chodzić do klasy taki chłopak z mojej klasy z gimnazjum, który mnie denerwuje. A tobie dlaczego się podoba ta lista? - Chciałam, żeby on mi odpowiedział, bo nie chciałam rozmawiać na razie o Malinowskim.

- Bo będzie chodzić ze mną taki mój jeden kolega, który też w gimnazjum chodził ze mną do klasy.

- A jak się on nazywa? - spytałam.

- Niech ci się kiedyś sam przedstawi.

- a DLACZEGO SAM MI NIE POWIESZ?

- Ty też mi nie powiedziałaś jak się nazywa ten twój denerwujący kolega.

- No to ten mój denerwujący kolega nazywa się Michał Malinowski. To teraz mi powiesz?

Odpowiedzi niestety nie dostałam, bo zobaczyliśmy, że na pierwszym piętrze ktoś jest. Zaczęliśmy szukać swoich klas.  W końcu zobaczyliśmy znajome osoby. Ja niestety Malinowskiego, a ten chłopak chyba swojego kolegę. Z nimi szło jeszcze kilka osób. Wszyscy wchodzili już do sali.

Po chwili ja też weszłam do klasy i zajęłam jakieś wolne miejsce. Na szczęście Malinowski nie szukał miejsca bliżej mnie. Pewnie ie chciał mnie denerwować już pierwszego dnia.

Później zobaczyłam, że tamten chłopak, z którym nie poszłam na  rozpoczęcie usiadł za mną.

- A tak w ogóle to mi się nie przedstawiłeś - odezwałam się do niego. - Ja tobie też nie. Jestem Angela.

Niestety chłopak nie zdążył mi podać swojego imienia, bo weszła nasza wychowawczyni i zaczęło się spotkanie.

***

Wychowawczyni mówiła kilka organizacyjnych spraw, a ja zaczęłam się zastanawiać skąd u Malinowskiego taka decyzja, żeby pójść do technikum informatycznego. Informatyka jakoś bardzo go nie interesowała. Może chciał być ze mną w klasie? Bliżej mnie? Tylko taka myśl mogła mi przyjść do głowy. W trzeciej gimnazjum jakoś w połowie roku powiedział mi, że się we mnie zakochał. Z mojej strony było to uczucie nieodwzajemnione. Lubiłam z nim gadać, ale nic poza tym. On nie chciał jednak przyjąć tego do wiadomości.

Na koniec spotkania wszyscy dostali kartki z planem lekcji na tydzień, a później szliśmy już do swoich domów.

Przez całą drogę do domu myślałam sobie, że ten rok szkolny może być świetny. A może wszystkie cztery lata będą świetne? To się jeszcze okaże.

___

A jednak zdecydowałam się na pisanie "Losów Angeli" z polskimi bohaterami. Mam nadzieję, że tą wersję doprowadzę do końca i nie będę musiała bardzo jej poprawiać.

Rozdział miał być wcześniej, ale albo nie miałam weny albo miałam dużo nauki. Następne rozdziały postaram się dodawać szybciej.

Z rozdziału jestem tak średnio zadowolona. Nie lubię pisać początków. W ogóle sceny w domu jakoś dziwnie mi wychodzą.

Wszystkie opinie mile widziane. A jak będzie dużo negatywnych to w wolnym czasie poprawię :D.

Do napisania.